Może zastanawiasz się, po co nam wiedza na temat wzroku psa?
Otóż jest kilka powodów, dla których warto poznać możliwości wzrokowe naszego czworonożnego przyjaciela 
Przede wszystkim, znając możliwości wzrokowe psa wiemy, na co możemy liczyć w związku z tym. Wtedy jesteśmy także w stanie wytłumaczyć niektóre zachowania naszych podopiecznych, które na pierwszy rzut oka mogą nam się wydać dziwne albo niezrozumiałe.
Przykład
Dla przykładu opiszę sytuację, która pomoże zrozumieć istotę problemu 
Wyobraź sobie, że stoisz w pewnej odległości od swojego psa, nie odzywasz się, nie wykonujesz ruchów. Twój futrzak z daleka Cię nie poznaje (albo nie jest całkiem pewien, że to Ty). Dzieje się tak, gdyż pies posiłkując się tylko wzrokiem (przy założeniu, że Cię nie słyszy i nie czuje, bo wiatr wieje w drugą stronę) nie jest w stanie rozpoznać Cię w 100%.
Co powinien zrobić człowiek w takiej sytuacji? Najlepiej wtedy jest odezwać się lub poruszyć. Pies pozna Cię po głosie lub sposobie poruszania się. Lepiej pozna Cię z dalszej odległości jak będziesz szła/szedł, aniżeli z bliższej odległości, jeśli będziesz stać nieruchomo.
Dzięki badaniom wielu naukowców wiemy, dlaczego tak się dzieje. Otóż pies, oceniając otoczenie, w większym stopniu polega na słuchu i węchu, a w mniejszym stopniu na wzroku. Dzieje się tak, gdyż jego system wzrokowy nie dominuje w mózgu.
Psi świat pod względem wzroku jest zbliżony do świata ludzkiego. Psy widzą lepiej od nas w nocy, ale gorzej w ciągu dnia. Zasadnicza różnica polega na postrzeganiu kolorów.
Mimo, że zdolność widzenia psa nie jest tak dobra jak u człowieka, to i tak psy posiadają dobry wzrok w porównaniu do innych zwierząt. Prawdopodobnie to, co widzi człowiek, widzi również pies – tylko mniej precyzyjnie.
Psy lepiej na przykład funkcjonują w przyćmionym świetle, aniżeli ludzie. Są to zwierzęta mroku – ich największa aktywność przypada w okresie od zmierzchu do świtu. Znacznie lepiej poruszają się od ludzi w warunkach stłumionego światła, ale należy zauważyć, że nie jest to doskonałe widzenie.
Zaleta jaką jest zdolność widzenia w mroku jest zarazem ceną za ostrość obrazu. Naukowcy udowodnili, że pies potrzebuje ¼ światła potrzebnego nam ludziom, aby dobrze widzieć w nocy.
Na lepsze funkcjonowanie psa w przyćmionym świetle pozwala mu specjalnie zbudowane oko.
Psy to zwierzęta mroku
Psy posiadają
gorszą głębię widzenia
Pies posiada większą niż człowiek źrenicę, soczewkę i rogówkę. Dzięki większej źrenicy lepiej przechwytuje światło, ale posiada gorszą głębię widzenia. Konsekwencją tego jest brak możliwości ostrego widzenia przedmiotów, które leżą zbyt blisko lub zbyt daleko.
Większość naszych czworonożnych przyjaciół nie jest w stanie skoncentrować swojego wzroku na przedmiocie, który znajduje się bliżej niż w odległości 30-50 cm od nosa psa. Gdy pysk psa będzie ok. 30 cm od przedmiotu, który go zainteresował, automatycznie uruchamia się dominujący u psa zmysł, czyli węch. Mimo, że źrenica posiada zdolność zwężania i rozszerzania się, nie jest w stanie uzyskać głębi widzenia takiej, jaką posiadają ludzie.
Psy, w porównaniu do ludzi, posiadają lepsze widzenie boczne, dzięki czemu są w stanie sprawnie wypatrywać inne zwierzę na horyzoncie. Wzrok psa dostrzega przede wszystkim zmiany w otoczeniu, bez konieczności ruszania głową.
Dzięki oku do mózgu psa trafia wiele informacji, choć obrazy są trochę zamazane i niektóre szczegóły znikają.
Pies, dzięki temu, że ma oczy osadzone po bokach głowy, widzi świat dużo szerzej – pole widzenia wynosi około 240 stopni (u ludzi 180-200 stopni). Kąt widzenia różni się jeszcze w zależności od rasy, gdyż ma na to wpływ kształt głowy. Owczarek niemiecki, dzięki wydłużonej kufie, ma zasięg 270 stopni. Taka budowa powoduje, że są dobrymi obserwatorami. Mogą widzieć pewną część z tego, co dzieje się za nimi.
Charakteryzuje je
lepsze widzenie boczne
Uboga paleta barw
Psy rozróżniają barwy, nie mniej jednak ich paleta barw nie jest, ani tak szeroka, ani wyraźna jak ludzka. Wynika to z budowy – psy posiadają tylko dwa rodzaje receptorów komórek wzrokowych (czopków) i dlatego widzą dwa podstawowe kolory – zielony o żółtym odcieniu i niebiesko-fioletowy.
Z uwagi na fakt, że nie posiadają czopka żółtego, nie potrafią odróżnić koloru czerwonego od pomarańczowego, ani pomarańczowego od żółtego.
Futrzak nie przywiązuje się do barwy i na niej nie skupia. Bardziej zwraca uwagę na różnice w jej jaskrawości.
Zostaw Komentarz