Owczarek niemiecki – poznaj wzorzec rasy

Owczarek niemiecki jest systematycznie hodowany od 1899 roku. Depozytariuszem wzorca owczarka niemieckiego jest Stowarzyszenie Owczarka Niemieckiego (niem. Verein fur Deutsche Schaferhunde, w skrócie SV) z siedzibą w Augsburgu (Niemcy). Wzorzec powstał na podstawie propozycji A.Meyera i Maxa von Stephanitz, a następnie był modyfikowany w 1901 r., 1909 r.,1930 r. oraz 1961 r. Zmiany te były zaakceptowane na zjeździe Światowej Unii Klubów Owczarka Niemieckiego (WUSV) w roku 1976. Po tym czasie dokonywano jeszcze zmian w roku 1991, 1997 oraz 2008. Celem było uzyskanie doskonałego psa użytkowego – więc wzorzec rasy obejmuje nie tylko wygląd, ale także cechy użytkowe.

Wygląd ogólny

Owczarek niemiecki jest psem średniej wielkości, o sylwetce nieco wydłużonej, lecz solidnej, mocno i dobrze umięśniony, suchy.

Proporcje

Wysokość w kłębie: pies : od 60 do 65 cm; suka: od 55 do 60 cm

Długość tułowia jest o 10-17% większa od wysokości w kłębie.

Charakter

Owczarek niemiecki musi być zrównoważony, pewny siebie, łagodny (poza sytuacjami bodźcowymi), uważny i posłuszny. Musi mieć popęd, odwagę i mocny charakter – tak, by nadawał się na psa do towarzystwa, stróżującego, obronnego, usługowego i pasterskiego.

Głowa

Głowa klinowata, proporcjonalna względem tułowia. Długość głowy wynosi około 40% wysokości w kłębie. Jest sucha, umiarkowanie szeroka między uszami. Nie może być ani zbyt ciężka, ani zbyt długa. Czoło, oglądane z przodu i z boku, jest tylko lekko wysklepione, bruzda czołowa niewidoczna lub nieznacznie zaznaczona. Górna i dolna szczęka mocna. Grzbiet nosa jest prosty, niepożądany wybrzuszony ani wklęsły. Wargi napięte, dobrze przylegające, w kolorze ciemnym.

Nos

Zawsze w kolorze czarnym.

Uzębienie

Mocne, zdrowe, kompletne (42 zęby zgodnie ze wzorem dentystycznym). Zgryz nożycowy (siekacze górnej szczęki muszą się zazębiać jak nożyczki z siekaczami dolnej szczęki – znajdują się ciasno przed siekaczami żuchwy). Zgryz cęgowy, przodozgryz i tyłozgryz są wadliwe. Wadą pozostaje także ustawienie siekaczy w linii prostej oraz duże odstępy między zębami. Kości szczęki muszą być silnie rozwinięte, aby zęby mogły pozostać głęboko osadzone w szczękach.

Oczy

Oczy są średniej wielkości, w kształcie migdałów, trochę skośnie ustawione, nie wyłupiaste. Kolor oczu powinien być jak najciemniejszy. Oczy jasne, o przenikliwym spojrzeniu są niepożądane, gdyż zmieniają wyraz psa.

Uszy

Uszy są średniej wielkości, stojące, spiczasto zakończone, skierowane małżowinami do przodu i równolegle wobec siebie. Uszy mogą być położone płasko do tyłu zarówno w ruchu, jak i w spoczynku. Załamane na końcach lub obwisłe są wadliwe.

Szyja

Mocna, dobrze umięśniona, bez podgardla. Ustawiona pod kątem około 45 stopni w stosunku do linii grzbietu.

Tułów

Linia górna płynnie przebiega od nasady szyi przez długi i wysoki kłąb i prosty grzbiet do lekko opadającego zadu. Grzbiet średniej długości, mocny, prosty i dobrze umięśniony. Lędźwie krótkie, szerokie, mocne, dobrze umięśnione. Zad długi i lekko opadający, pod kątem około 23 stopni do poziomu, płynnie przechodzi w nasadę ogona.

Klatka piersiowa umiarkowanie szeroka, mostek długi i wyraźny. Głębokość klatki piersiowej wynosi 45 do 48% wysokości w kłębie.

Żebra umiarkowanie wysklepione. Klatka beczkowata, jak i płaska są wadliwe.

Ogon

Ogon sięga co najmniej do stawu skokowego, ale nie dalej niż do połowy długości śródstopia. Noszony szablasto, w ruchu i przy pobudzeniu może być wzniesiony wyżej, ale nie powyżej linii grzbietu. Sierść na spodniej stronie ogona nieco dłuższa. Jakiekolwiek zabiegi chirurgiczne, mające na celu korekcje ogona, są zabronione.

Kończyny

Kończyny przednie

Oglądane z każdej strony proste, widziane z przodu – idealnie równolegle.

Łopatka i ramię: jednakowej długości, mocno związane z tułowiem potężnymi mięśniami. Kąt w stawie barkowym wynosi ok. 90 stopnie (idealnie), w praktyce do 110 stopni.

Łokcie: nie mogą być wykręcone na zewnątrz, ani do wewnątrz, tak w postawie, jak i w ruchu, ani podstawione pod tułowiem.

Podramię: proste, suche, dobrze umięśnione, równoległe jedno wobec drugiego.

Śródręcze: jego długość wynosi około 1/3 długości podramienia; jest nachylone względem niego pod kątem 20 do 22 stopni. Śródręcze zbyt skośnie ustawione (ponad 22 stopnie) lub zbyt pionowe (mniej niż 20 stopni) jest wadliwe, ponieważ zmniejsza wytrzymałość

Łapy: zaokrąglone, zwarte i dobrze wysklepione, opuszki mocne, niepopękane, pazury mocne i ciemne.

Kończyny tylne

Kończyny tylne powinny być trochę odstawione do tyłu, oglądane z tyłu – równoległe względem siebie. Mocne i dobrze umięśnione.

Udo i podudzie: mniej więcej tej samej długości, tworzą kąt około 120 stopni.

Staw skokowy: mocny i wyraźny.

Śródstopie: pionowe.

Łapy: zwarte, lekko wypukłe, opuszki twarde i ciemne, pazury mocne, ciemne i wysklepione.

Ruch

Owczarek niemiecki porusza się kłusem, a odpowiednia długość kończyn i harmonijne kątowanie pozwala na dobry wykrok kończyn przednich i daleki zasięg kończyn tylnych, przy zachowaniu pewnej linii grzbietu. Niewskazane jest zbyt głębokie kątowanie kończyn tylnych, bo zmniejsza ono wytrzymałość i stabilność ruchu. Prawidłowo zbudowany i kątowany owczarek porusza się przestrzennym, wydajnym i niskim kłusem, który wydaje się niezmordowany. W ruchu głowa jest wysunięta ku przodowi, ogon lekko wzniesiony, a linia górna powinna bez większych zaburzeń przebiegać płynnie od końców uszu aż do końca ogona.

Skóra

Niezbyt ściśle przylegająca, ale bez fałd.

Szata

Sierść: owczarki niemiecki hodowane są w dwóch odmianach – krótkowłosej i długowłosej, w każdym przypadku z podszerstkiem.

Odmiana krótkowłosa (Stockhaar): włos okrywowy bardzo gęsty, nadzwyczaj twardy i przylegający. Na głowie, uszach, przednich stronach kończyn i łapach włos krótki. Nieco dłuższy i bardziej obfity na szyi, tylnych stronach kończyn przednich powyżej nadgarstka; na tylnych stronach ud tworzy umiarkowanie obfite portki.

Odmiana długowłosa (Longstockhaar): włos okrywowy dłuższy, miękki, nieprzylegający, dłuższy włos na uszach i kończynach, obfite portki, obficie owłosiony ogon, z wiszącym włosem. Na głowie, wewnątrz uszu, na przednich stronach kończyn i łapach włos krótki. Dłuższy i bardziej obfity na szyi, niemalże tworzy kryzę. Pióra na tylnych stronach kończyn przednich do nadgarstka, wyraźne portki na tylnych stronach ud.

Maść: czarna z podpalaniem w odcieniu czerwonawym, płowym, żółtym lub jasnoszarym, Jednolicie czarna lub szara, śniada, czaprakowa – z maską. Mała, nierzucająca się w oczy, biała plamka na piersi i jaśniejsza maść na wewnętrznej stronie nóg dopuszczalne, ale niepożądane. Nos zawsze czarny, bez względu na umaszczenie. Brak maski, bardzo jasne oczy, jasne lub białe znaczenia na piersi i wewnętrznej stronie nóg, jasne pazury i rudy koniec ogona należy ocenić jako niedostatki pigmentacji. Podszerstek w odcieniu jasnoszarym. Niedopuszczalna maść biała.

Wymiary

PSY: wysokość w kłębie 60 do 65 cm, waga 30 do 40 kg.

SUKI: wysokość w kłębie 55 do 60 cm, waga 22 do 32 kg.

Wady

Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia.

Wady duże

Wszelkie odchylenia od wzorca, mające znaczny wpływ na użytkowość psa.

Uszy nisko osadzone, miękkie, nie dość sztywne, załamane.

Znaczne braki pigmentacji.

Wyraźne zaburzenia harmonii budowy.

Wady uzębienia

Braki zębowe, które nie są wadami dyskwalifikującymi.

Wszelkie odchylenia od nożycowego zgryzu, które nie są wadami dyskwalifikującymi.

Wady dyskwalifikujące

Lękliwość, gryzienie ze strachu.

Stwierdzenie dysplazji w stopniu ciężkim,

Wnętrostwo jedno- lub obustronne, niedostatecznie rozwinięte lub niejednakowe jądra.

Ślady korekcji uszu lub ogona.

Wyraźne wady budowy.

Braki zębowe: brak jednego przedtrzonowca P3 i jeszcze jednego zęba, brak kła, przedtrzonowca P4, trzonowca M1 lub M2, brak 3 lub więcej jakichkolwiek zębów.

Zgryz: tyłozgryz większy niż 2 mm, przodozgryz, wszystkie siekacze w zgryzie cęgowym.

Wysokość o więcej niż 1 cm powyżej lub poniżej wzorcowej.

Albinizm

Maść białą (także z czarnymi pazurami i nosem).

Długi, prosty włos okrywowy pozbawiony podszerstka.

Włos długi (wyraźnie długi włos okrywowy, pozbawiony podszerstka, rozdzielający się na grzbiecie i formujący obfite kępki wewnątrz uszu, obfite pióra na tylnych stronach kończyn oraz na ogonie).

Uwaga

Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.